Opiekunka wyjawia dlaczego nigdy nie bierze pod opiekę śpiących dzieci. Rodzice mają straszne pomysły

Była opiekunka postanowiła podzielić się historią z czasów pracy – a dokładniej, jedną niepodważalną zasadą przed wzięciem czyjegoś dziecka pod opiekę.

© Ryan Polei

„Gdy zaczęłam pracę jako opiekunka, pierwsze co usłyszałam, to zasada „nigdy nie bierzesz pod opiekę śpiącego dziecka.” Jeśli rodzice przyjeżdżali ze śpiącymi dziećmi, natychmiast budziłam je i wyciągałam z samochodu. Wielu rodziców było poirytowanych takim zachowaniem, ale takie są zasady.

Przez jakiś czas myślałam, że robi się to aby dziecko funkcjonowało i zasypiało według ustalonych schematów, lecz pewnego dnia zgłosiła się do nas babcia ze śpiącym wnuczkiem. Chłopczyk wyglądał na odurzonego i nie dawał się rozbudzić. Unosił na chwilę głowę i znowu zapadał w sen. Moja szefowa natychmiast zadzwoniła na pogotowie, podczas gdy babcia usiłowała zbagatelizować problem. 'Mało spał w nocy, jest po prostu zmęczony', tego typu wymówki.

Znałam tego chłopca, i wiedziałam, że w życiu nie zasnąłby mając okazję do zabawy. W pokoju grała muzyka, inne dzieciaki głośno śpiewały i tańczyły. W całym zamieszaniu, babcia ulotniła się, a niedługo później ktoś powiadomił rodziców chłopca."

Opiekunka wyjaśniła dlaczego przestrzeganie tej zasady jest tak istotne.

© James Schwartz

"Okazało się, że babcia nie pierwszy raz dała małemu dziecku 'coś na uspokojenie', ale tym razem zrobiła to półrocznemu chłopcu, który musiał przejść w szpitalu płukanie żołądka aby wrócić do siebie. Cała sprawa skończyła się w sądzie, a rodzina wyprowadziła się z miasta.

Dla jasności: ta zasada wprowadzona została dlatego, że moja szefowa spotkała się już z podobnymi incydentami. Ludzie łamali swoim dzieciom ręce, odurzali ich i zostawiali u opiekunek, które pozwalały im przespać cały ranek. A skoro dziecko przez cały dzień przebywa u opiekunki, łatwo zrzucić na nią winę za zaistniałą sytuację.

Tak więc, kieruje się tą zasadą do dziś, jeśli zdarza mi się opiekować czyimś dzieckiem, zawsze budzę je jeszcze w obecności rodziców. Nie zajmuje się już tym zawodowo, bo po prostu nie mam serca patrzeć na cierpienie dzieci, powodowane złymi decyzjami ich rodziców.”

Źródło: boredpanda.com