5 zasad wychowania dzieci, które obowiązują w Japonii. Zobacz co warto wprowadzić u siebie

Asiula

opublikowano 2018-12-24 10:34:40

6,677
wyświetlenia

Japońskie dzieci są niesamowite. Praktycznie każde z nich jest grzeczne, uprzejme i pełne ogłady. Płaczące dziecko w supermarkecie to bardzo rzadki widok w Japonii.

Oto kilka powodów, które sprawiają, że Japońscy rodzice są tak skuteczni:

1. Silne relacje matki z dzieckiem

Relacje między matką i dzieckiem są w Japonii bardzo silne. Śpią razem, a mama zawsze nosi dziecko ze sobą, czy to w nosidełku, czy na ręku.

Więź ta jest głęboko emocjonalna: matki akceptują każde zachowanie dzieci, gdyż są one w ich oczach idealne

Zanim dziecko ukończy 5 lat, pozwala mu się praktycznie na wszystko. Cudzoziemcy uważają to za pobłażanie, ale w rzeczywistości takie zachowanie pomaga w dowartościowaniu dziecka.

Takie podejście jest częścią „amae.” Określenia, które nie posiada dosłownego tłumaczenia, ale może być rozumiane jako „potrzeba miłości,” czy „przywiązanie.” „Amae” to podstawa relacji między dzieckiem i matką. Oznacza to, że dzieci mogą polegać na rodzicach i ich miłości, a gdy rodzice osiągną podeszły wiek, odwdzięczą się one podobną troską i wsparciem.

Reklama

2. Sposób wychowania w Japonii

Wszyscy ludzie rodzą się równi. Japońska księżniczka Ayako (druga od prawej) występuje wraz z koleżankami z klasy podczas festiwalu w Tokio.

Według japońskiego systemu wychowania, dzieci są idealne do ukończenia 5 roku życia, traktowane są jak służba do momentu gdy skończą 15 lat, a od tej chwili traktowane są jako równe swoim rodzicom.

Taka filozofia ma na celu wychowanie członka zbiorowej społeczności, w której własny interes nie jest najważniejszy.

W pierwszej fazie, rodzice otaczają dzieci bezgraniczną miłością i opieką.

W drugiej fazie, ich miłość nie znika. Dziecko uczy się żyć zgodnie z zasadami społeczeństwa i szuka swojego celu w życiu. Biorąc pod uwagę wspomnianą silną relację z matką, dziecko stara się robić wszystko aby nie zdenerwować ani rozczarować swojej mamy.

W trzeciej fazie, dziecko staje się pełnoprawnym członkiem społeczeństwa.

3. Rodzina to jedna z najważniejszych rzeczy w życiu

Z zasady, to matki wychowują dzieci. Spędzają razem mnóstwo czasu – dziecko nie jest posyłane do przedszkola przed ukończeniem trzeciego roku życia. Rodzice rzadko proszą dziadków o opiekę nad dzieckiem i praktycznie nigdy nie zatrudniają opiekunek.

Dzieci spędzają jednak sporo czasu w towarzystwie dziadków i innych krewnych. Relacje z pozostałymi członkami rodziny to bardzo ważny element kultury w Japonii. Silna rodzina zawsze może liczyć na wzajemną pomoc i troskę.

4. Rodzice to wzory do naśladowania

Japońscy rodzice nie mają w zwyczaju trzymać swoich dzieci za rączkę w każdej sytuacji. Oczywiście oferują oni pomoc i naukę, ale oczekują, że dziecko nauczy się samodzielnie rozwiązywać problemy. Jeśli dziecko otrzymuje jakieś zadanie, japoński rodzic pokaże mu dokładnie jak powinno być ono wykonane, ale w żadnym wypadku nie wyręczy swojego dziecka.

Reklama

5. Zwracanie uwagi na emocje

Aby nauczyć dziecko życia w społeczeństwie, ważne aby nauczyć je „widzieć” i szanować uczucia i interesy innych osób.

Japońskie matki szanują uczucia swoich dzieci i uczą je, aby robiły to samo w stosunku do innych osób, zwierząt, a nawet przedmiotów. Dla przykładu: widząc jak dziecko próbuje zepsuć zabawkowy samochodzik, japońska matka powie raczej „Biedny samochodzik będzie płakał,” niż „Przestań, tak nie wolno.”

Źródło: brightside.me